"Verhalen"

‘Het klinkt misschien egoïstisch, maar ons leven gaat ook door. We kunnen nog voor een paar jaar naar het buitenland. Moeten we deze kans nu laten lopen?’

‘We hebben al meer dan 20 jaar in het buitenland gewoond. De laatste jaren wonen we weer hier en we dachten dat we niet meer weg zouden gaan. Nu kreeg mijn man toch het aanbod om voor 3 jaar naar Vietnam te gaan. Dat roept bij mij wel twijfels op. Ik heb een oudere zus met een terminale ziekte en een jongere zus die ook mantelzorger voor haar gehandicapte zoon is. Ik vraag dus wel wat van hen als het om mam gaat. We hebben het goed met elkaar besproken en ervoor gekozen om te gaan, hoe moeilijk ik het ook vind.’

‘Mam (86) heeft Lewy body dementie en woont in een verpleeghuis. Daar komt ze nauwelijks van haar kamer af. Ze is erg op zichzelf (altijd al geweest) en leeft in haar eigen wereld met drie poppen. Dat zijn haar kinderen en die kan ze niet alleen laten. Er is dan ook weinig contact met andere bewoners. Alleen met grote moeite is ze van haar kamer te krijgen. ‘s Nachts kan ze heel onrustig zijn en soms agressief worden. Dan word ik of mijn zusje gebeld en ga erheen om haar rustig te krijgen. Als ik straks in Vietnam zit, kan dat niet. Een voordeeltje is dat het daar dag is als het hier nacht is. Dan kan ik  dus prima gebeld worden en via Facetime of Skype met mam praten en contact met haar houden. We gaan dit de komende tijd oefenen. Het verpleeghuis gaat proberen een goede internetverbinding op de kamer te verzorgen. En als we een iPad zo aan de muur vastmaken zodat mam die er niet af kan halen, moet het lukken. Voor onrust kan zij zo nodig medicijnen krijgen, maar de ervaring leert dat de zorg dat best wel lastig vindt. Daar moeten we met elkaar nog wat aan werken’

‘We hebben de situatie ook voorgelegd aan het bedrijf waar mijn man werkt. Daar hebben ze begrip voor getoond. Hierdoor kan ik regelmatig en indien nodig vaker terug naar huis. We houden daarom ons huis hier aan zodat ik dan hier kan zijn. Dat geeft me wel rust. In die weken dat ik in Nederland ben, neem ik zo veel mogelijk van mijn zus over. We zullen beiden moeten leren om los te laten. Mam wordt goed verzorgd hoewel het voor ons als mantelzorgers natuurlijk nooit goed genoeg is. Om jezelf te beschermen moet je soms even wegkijken. Voor mij in Vietnam is dat makkelijker omdat ik letterlijk op afstand zit. Mijn zus zal dat toch ook moeten leren.’